Konuşurken 'eee, ıııı, hani, hmmm' gibi kelimeleri çokça kullanıp, kekeleyen, şaşıran ben; nedense bir tek Rabbim ile konuştuğum zaman bu kelimeleri kullanmayıp su gibi akıcı konuşuyorum. Sanki büyülenmiş gibi oluyorum, dilimin bağı o ân çözülüyor, kendi konuşmama dahi şaşırıyorum. Bir O'na yalvarırken, ellerimi açıp dualar ederken kendimi rahat hissediyorum. Hz.Musa'nın duası aklıma geliyor, Tur dağında Rabbi ile konuşması...

Benimde tur dağım kendi kalbim işte. Tavaf ediyorum kalbimi. Yedi kez dönüyorum. Her dönüşte nefsimin yedi mertebesine bakıyorum; her mertebenin inceliklerini inceliyorum, dibine kadar sürüp gidiyor bu uzantı... En aşağıdan, en yüksek mertebeye gidip duruyorum, yokluyorum kendimi. Nefse köle olmakla, nefsi kendine köle etmenin arasındaki ince çizginin üzerinde yürüyorum. İncecik bir çizgiyi herkes çekebilir boş bir kâğıda, çizerken çok kolay da gelebilir ama öyle kolay değil işte. Göründüğü gibi değil hiçbir şey. O ince çizginin üzerinde cambaz gibi yürümenin zorluğunu, çizgi üzerinde yürümeye çalışıp, düşüp, düştüğün yerden kalkmaya çalıştıkça anlıyorsun.
Nefsi yola getirmek zor da, nefsi yoldan çıkarmak o kadar kolay ki...
Zor olana tutunman gereken zamandasın Tuğçe. Ne kadar zor olursa olsun, sen o yolda kal da, o yolda yürü de, Rabbin zorları kolay eder inşallah.
Yürü ey seyyahı avare yürü! Diyorum kendime. Boşuna uyarmıyor seni Rabbin rüya aleminde. Uyarıyorsa sevin, seviyor ki seni, uyarıyor.
Dün arkadaşlarıma Allah'a mektup yazmak günah olur mu acaba dedim. Sonra 'Seni Allah için sevdim' kitabımda peygamber efendimize yazdığım mektuplar aklıma gelince neden günah olsun ki diyorum.
Yaz Tuğçe... Yazabildiğin kadar yaz. Öldükçe arkandan miras kalsın yazdıkların. Kim bilir senin Rabbine yazdığın mektupları gün gelir Allah'a hiç inanmayan birisi okur, imana gelir.

Kim bilir gönlü hasta olan olur, ona şifa olursun.

Sen yaz kızım, yaz! diye kendime telkin ettikten sonra bir defterimi Rabbim'e mektup yazma defteri yapmaya karar verdim. Yüreğimdeki dualarım, satırlarda kalsın... Okudukça tebessümle anayım.
Şayet bir yerlerde benimle aynı duyguları temaşa edenler varsa, açın defterinizi ve yazın mektubunuzu.
Daim ola, hoş ola...
Aşk ola, aşk ile yana...

Hayırla kalın!