Pandemiden bu yana tam bir sene geçti... İkinci ramazanımızı karşıladık çok şükür ki. 

Geçen sene ne olduğunu bilmediğimiz, karşısında nasıl davranacağını şaşırdığımız bir hastalık karşılamıştı bizi. Hoş, hâlâ devam ediyor olsa da, geçen seneyi düşündüğümde tebessüm etmeden duramıyorum.

 

Herkesin evde ekmek ve pide yapmaya çalıştığı o anlar gözümün önüne geliyor :) Sosyal medyaya atılan ve resmen evde ekmek akımı başlatılan o zamanları düşününce nereden nereye geldik diyor insan. 

Hep böyle değil mi? Bir senede o kadar çok şey değişiyor ki, dönüp geçmişe baktığımızda 'vay be, ne çabuk geçti zaman... Neler yaşamışız şuna bak!' diyoruz. Geçti gitti cidden bir sene... Yine bir ramazan ayındayız ama bu sefer daha aşinayız pandemideki ramazana. Mesela artık evde ekmek yapmıyoruz :) Çıkıyoruz aslanlar gibi pide kuyruğuna giriyoruz... Belki iftarlarda yine buluşamıyoruz ama elhamdülillah bugüne de diyoruz.

 

Belki de bu ramazanda soframıza oturan yakınlarımızı kaybetmenin hüznünü taşıyoruz içimizde. Daha kıymetli olmaya başlıyor her şey. Bir şeyleri kaybettikçe, yerine koyamadıkça anlıyorsun değer nedir, sevgi nedir, özlem nedir. İnceden inceye sızlatıyor kalbini, pideyi köşesinden koparırken gözlerin doluyor, yutkunamıyorsun.  Ne tadı kaldı, ne tuzu diyorsun... Ne zaman geçecek şu pandemi? Ne zaman bitecek? Biz ne zaman birbirimize canı gönülden sarılacağız? Ne zaman iftar sofralarında toplanacağız? Her birimizin aklından geçen düşünceler eminim ki budur. Ve nihayetinde gönülden geçirilen nice duanın gücünü hisseden yine bizleriz.

 

O kadar şey yaşıyoruz, yine de kaybetmiyoruz umudumuzu.

 

Kaybetmeyelim de zaten.

 

Gelin bu ramazana da bir başka bakalım. Geçen sene nasıl baktıysanız, nasıl karşıladıysanız, bu sene daha bir başka bakalım... Seneye nasipse daha başka...

 

'İnsan bir önceki günün aynısını yaşadıkça ziyandadır!' cümlesini, 'bir önceki ramazanın aynısını yaşayan ne çok şey kaybetmiştir oysa ki' diye değiştiriyorum. Gelin bolca tövbe edelim, dua edelim, ibadetlere daha çok sarılalım, yardımlaşalım, muhtaçlara el uzatalım, zikredelim, paylaşalım...

 

Pide kuyruğuna girer gibi, kalbimizdeki 'merhamet' kapısının kuyruğuna girelim bu sefer de. İliklerimize kadar hissedelim merhameti. Sıcacık merhametimize sarılalım, ucundan azıcık koparıp, çoğunu bir başkası ile paylaşalım...

 

Zira biliyoruz ki, merhamet etmeyene Allah da merhamet etmez...

 

Hayırlı ramazanlar.