Bazı yaşadığımız ve hak etmediğimizi düşündüğümüz şeyleri neden bize Rabbimiz verdi bilmiyoruz. İnsan, bilmediği şeyin yabancısıdır. Yabancı olmak ise o şeye/kişiye karşı çekinceli durmak, biraz da belki ön yargılı yaklaşmaktır. Bilmediği şeyler hakkında kolay yorum yapan insanoğlu, bilmediklerinin esas yüzünü görse ve öğrense, belki de söylediği ve yaptığı şeylere bin pişman olacak. Demek ki insana düşen, Allah'ın verdiğini sorgulamamak olmalı. Verdiği ve vermediği her şeyde 'bin hayr' aramalı, hayra inanmalı*

 

Çok gülen insanların, acılarının da çok olduğunu söylenir. Acılarını gülüşlerinin arkasında saklar derler. Bu teori ne kadar doğru bilmem fakat herkesin gülümsemesi gerektiğine inananlardanım. Peşi sıra yaşadığı duygular acı da olsa, sevinçte olsa insan bir miktar gülümsemeli. 

 

Bugün uyandığımda, 'Günaydın Rabbim! Bugün ruhumu bedenime geri verdin, canımı almadın, şuan yaşıyorum, aldığım nefes adedince hamd olsun. Eğer seni dün bilerek, yahut bilmeyerek üzdüysem beni affet. Kırdıysam, tekrar affet. Senin affın geniştir, beni af kapından kovma. Bugün de bana vereceğin ve vermeyeceğin her şeye, günün içindeki imtihanlarıma, olabilecek ne varsa hepsine hayr* gözüyle bakıp, tevekkül edip, sana daima boyun eğmiş bir şekilde dua ederek, gelecek ve gelmeyecek olan şeyleri karşılayabilmeyi bana nasip et. Bugün seni daha çok seviyorum Allah'ım. Seni ve senin sevdiğin şeyleri sevmek konusunda bana yardım et... Sevgini, her geçen gün daha çok artır ve beni sana yakın kıl' dedim.

 

Onu bunu bilmem de, şunu bilirim; gülüşleri var edenin, olmazları olduranın bizi asla bırakmayacağını, daima seveceğini ve af diledikçe inşallah hep affedeceğini...

Çünkü sevgi üzerine kâinatı var eden Rabbin, sevgiye aç kullarıyız...

Hadi bugün de benim için gülümseyin. Üzülmeyin, bir gün her şey geçecek.

Neler geçmedi ki şu hayatta... 

Kuş misali konarız yine başka yeşil dallara, yaparız yuvamızı çalı çırpıdan, gönlümüzün sıcaklığı ile ısıtırız içerisini...

 

Gelene hayırla geldin, gidene de hayırla git deriz.